Ojcowie Paulini posługują w świdnickim Sanktuarium św. Józefa Opiekuna Rodzin od 2012 roku. W roku dziesięciolecia ich pracy duszpasterskiej przypadła ważna dla kościoła św. Józefa Oblubieńca NMP oraz historii Świdnicy data – 250-lecie konsekracji kościoła, która odbyła się dokładnie 12 lipca 1772 r. Zakonnicy już 9 miesięcy wcześniej rozpoczęli przygotowania do tej uroczystości, których punkt kulminacyjny przypadł na dni 12-17 lipca 2022 r.
Na 9 miesięcy przed planowaną rocznicą rozpoczęto msze święte każdego 12. dnia miesiąca, które w intencji odnowienia wiary w parafii sprawował ks. Marek Studenski – Wikariusz Generalny Diecezji Bielsko-Żywieckiej, głosząc specjalnie przygotowany cykl homilii.
Główne uroczystości rocznicowe zaplanowano na lipiec, zaproszono na nie znakomitych gości, z pełną dbałością o godne obchody liturgiczne, jak również sferę historyczną i jednoczesne ukazanie teraźniejszego “kościoła żywego”, który stanowią parafianie i przyjaciele sanktuarium.
12 lipca 1772 r. biskup pomocniczy wrocławski Maurycy von Strachwitz uroczyście konsekrował świątynię budowaną przez niemieckie Siostry Urszulanki od 1754 roku. Przez ponad 250 lat kościół ten gromadził liczne rzesze wiernych, którym posługiwali kapłani – to właśnie księży, którzy pochodzą lub niegdyś posługiwali w parafii, zaproszono do wspólnego sprawowania Eucharystii 12 lipca 2022 r. Na zaproszenie Paulinów przybyło ich do Świdnicy ponad 10, wśród nich 2 byłych proboszczów. Przed mszą kapłani i wierni wspólnie modlili się w czasie nabożeństwa dziękczynno–błagalnego w intencji powołań do życia kapłańskiego i zakonnego. Homilię wygłosił najmłodszy z nich – ks. Maciej Grochota – proboszcz parafii pw. św. Jacka w Wierzbicy Górnej (Dekanat Namysłów), który mieszkał na terenie parafii. Miejsce to wybrał Pan, aby wysłuchać nas – mówił ks. Grochota – z wielkim dziękczynieniem przybył, by dziękować za każdego, kto modlił się w tej świątyni i doświadczył łaski, również przy kratkach konfesjonału. Wspominał dwóch powojennych zmarłych proboszczów parafii – którzy swoją posługą na stałe wpisali się w historię miasta.
Trudno jest nadążyć za św. Józefem – patronem tego miejsca – mówił ks. Maciej – ale wiele pokoleń księży starało się na miarę swoich sił posługiwać w tym miejscu. Jestem proboszczem na wsi – mam porównania wiejskie – żeby wzrosło ziarno, musi być dobra gleba – jeśli z tej parafii pojawiły się powołania – oznacza to, że ci, którym powierzono tę pracę – dobrą robotę wykonali – dziś chcemy za nich Bogu dziękować. Za tę ciszę, która czeka na nas u św. Józefa, za Tego, który czeka tu codziennie na nas w Najświętszym Sakramencie – dziękujemy, niech imię Boga będzie uwielbione – mówił dziękując za Bogu za całe dobro, która przynosi ta ukryta pośród kamienic świątynia.
Kolejną częścią świętowania uroczystości były wydarzenia zaplanowane na weekend od 15 do 17 lipca 2022 r. W piątek klasztor odwiedził wyjątkowy gość – Przełożony Generalny Zakonu Paulinów O. Arnold Chrapkowski. Jego obecność zbiegła się z przekazaniem obowiązków proboszcza i przełożonego domu z rąk o. Dariusza Laskowskiego w ręce o. Rafała Kwietnia. Wieczorem tego dnia odbyło się nabożeństwo przebłagania za grzechy, a później uroczysta msza św. pod przewodnictwem Generała Zakonu Paulinów, który w swojej homilii podkreślił, że żyjemy w czasie szybkich przemian, które chwilowo nas ekscytują, ale wszystko przemija. Zmienia się nasze życie, zmienia się nasze otoczenie, ale tylko Bóg pozostaje niezmienny. Wspólnotą, w której uczymy się nie tylko zasad wiary, ale przede wszystkim życia wiarą jest parafia – mówił o. generał, przypominając, że powinniśmy Bogu dziękować przede wszystkim za żywy Kościół, za wspólnotę parafialną, która na drodze nawrócenia i wzajemnego przebaczenia wspólnie kroczy ku zbawieniu, patrząc w przyszłość z odpowiedzialnością jedni za drugich, w dobrym i złym czasie, wspierając się nawzajem modlitwą.
Po mszy odbył się koncert muzyczny w wykonaniu: Marty Monety (sopran), Jakuba Monety (organy), Katarzyny Szymko-Kawalec (skrzypce) oraz Mirosławy Druzd (flet).
Na sobotę 16 lipca zaplanowano również wydarzenia pozaliturgiczne, na świdnickim Rynku została otwarta wystawa plenerowa “Perła ukryta pośród kamienic – 250 lat historii kościoła św. Józefa w Świdnicy”, która przygotowano we współpracy z Siostrami Urszulankami z Wrocławia, Muzeum Dawnego Kupiectwa w Świdnicy oraz Świdnickim Ośrodkiem Kultury. Oficjalnego otwarcia dokonał biskup świdnicki Marek Mendyk wraz z przeorem Jasnej Góry – o. Samuelem Pacholskim (pierwszym paulińskiego proboszcza w Świdnicy w latach 2012-18). O. Samuel wspomniał przy tej okazji, że na przestrzeni tych lat kościół był świadkiem wielu wydarzeń zarówno radosnych, jak i dramatycznych, ale Siostry Urszulanki, które podjęły misję edukacyjną w Świdnicy postanowiły wybudować kościół, by oprzeć się na Bogu, by na nim trwać.
Po otwarciu wystawy w Muzeum Dawnego Kupiectwa w Świdnicy odbyła się sesja przybliżająca historię świątyni – rozpoczął ją dr Dobiesław Karst, dyrektor Muzeum Dawnego Kupiectwa, który wykładem “Średniowieczna zabudowa miejsca późniejszego klasztoru urszulanek” ukazał historię miejsca przed powstaniem kościoła i klasztoru, oraz prace archeologiczne na dziedzińcu klasztoru oraz przy średniowiecznej studni, która się tam znajduje. Siostra dr Daria Klich – Urszulanka z Wrocławia, specjalistka w dziedzinie historii zakonu na Śląsku przedstawiła temat “Historia kościoła i klasztoru Urszulanek w Świdnicy” obejmujący okres od przybycia sióstr do Świdnicy (1700 r.) do ich opuszczenia miasta 1958 r. Łatwo było w tym wykładzie zobaczyć ile trudów kosztowała budowa kościoła, klasztoru oraz prowadzenie szkół dla dziewcząt i jak wielki wpływ na historię miasta miało pojawienie się Urszulanek w Świdnicy.
Historyk sztuki – ks. dr Stanisław Szupieńko z Legnicy, wygłosił wykład “Architektura, wystrój i wyposażenie kościoła św. Józefa w Świdnicy”, w którym z wielką precyzją opisywał poszczególne elementy kościoła oraz stan badań historycznych nad obiektem. Świdnicki historyk – Tomasz Jamróg – w oparciu o powojenną kronikę parafii, jak się okazało przyjmującą nierzadko postać pamiętnika pierwszego polskiego proboszcza, przedstawił wykład “Powojenna historia pourszulańskiego klasztoru i kościoła w Świdnicy”. Sesję w Muzeum zamknął o. Dariusz Laskowski, który mówił o “Kościele Żywym” i aktualnej posłudze duszpasterskiej paulinów w Świdnicy. Po jego wystąpieniu był też czas na kilka świadectw i wspomnień parafian.
Sobotni wieczór zakończyło nabożeństwo dziękczynne i msza św. pod przewodnictwem o. Samuela Pacholskiego – przeora Jasnej Góry, który w homilii mówił, że wspólnota Kościoła jest wspólnotą nadziei. Budowa tej świątyni to wyraz wiary i ufności w Bożą opatrzność, jaką miały niemieckie urszulanki. Był to też znak uwielbienia dla Tego, któremu wszystko zawdzięczały – mówił o. Samuel. Dziś, dzięki temu, że Bóg działa w tej świątyni, my możemy budować wspólnotę Kościoła żywego, które powołany jest, by kochać innych takimi, jakimi są – również tych, którzy nigdy do tej świątyni nie przyjdą – by zanosić im radość Boga – do tego zapraszał były proboszcz.
W niedzielę 17 lipca mszy św. w południe przewodniczył bp Marek Mendyka – obecność ordynariusza Diecezji było wielkim dziękczynieniem dla całej wspólnoty parafialnej, która sięgając urszulańskich korzeni z XVIII wieku, chce trwać przy Jezusie. Poświęcenie – konsekracja to Boża pieczęć, która potwierdza na zawsze wobec wszystkich, że jest to miejsce, które sobie wybrał Bóg, jest to miejsce spotkania, miejsce przebaczenia, miejsce, w którym ziemia spotyka się z niebem. Ten akt potwierdza również godność człowieka, który wyszedł od Boga i jest Jego odblaskiem – mówił bp Marek. Wspominał również o polskiej gościnności, dzięki której obcokrajowcy czują się dobrze, jak we własnym domu, co nawiązuje do liturgii Słowa tej niedzieli – uświadamia nam to, że Kościół ma być gościnnym domem, ciepłym, pełnym szacunku i miłości domem, by każdy mógł poczuć się u siebie. Taki właśnie jest Kościół Jezusa, Maryi i Józefa, jest miejscem, w którym Bóg zawsze na nas czeka i nie przestaje do nas mówić – przypominał ordynariusz – możemy się tu zawsze zatrzymać i odpocząć, ale również usłyszeć prawdę o sobie i uzyskać odpuszczenie grzechów, miłosierdzie. To właśnie tu wiele osób spotyka się z ogromną paulińską gościnnością przejawiająca się w ciągłej posłudze w konfesjonale, sprawowaniu Eucharystii oraz prowadzeniu wspólnot, które mają iść drogą do wiary dojrzałej.
Po mszy św. Paulini zaprosili wszystkich na świąteczny obiad na dziedzińcu klasztornym. Dopisała pogoda i udało się agapą zakończyć świętowanie 250-lecia konsekracji świątyni. Wspólnie zasiadło do stołu ponad 220 osób, obok siebie świętowali parafinie, przyjaciele sanktuarium, ojcowie paulini, księża i biskup Marek.
Wystawa z okazji 250-lecia konsekracji kościoła [klik]
Relacje w mediach:
Urszulanki Unii Rzymskiej [klik]